Παρακολούθησα χθες (3-2-2024) μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες μου μέσα στον κατάμεστο χώρο των εκδηλώσεων της Περιφέρειας το Μεσολόγγι τη θεατρική παράσταση “Οι λουόμενες“ της Αικ. Μαυρογεώργη σε σκηνοθεσία Ζέτας Λάττα.
Δε θα μιλήσω για το θέμα του θεατρικού έργου γιατί είναι θέμα με το οποίο έχει ασχοληθεί η παγκόσμια λογοτεχνία και όπως πλειστάκις ειπώθηκε από τις πρωταγωνίστριες του έργου και η παγκόσμια μουσική δραματουργία.
Θα αναφερθώ όμως στον τρόπο που η σκηνοθέτιδα απέδωσε το θέμα με το δικό της, μοναδικό τρόπο.
Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από την κυρία Λάττα που μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας και συναδελφικής συναναστροφής με έχει πείσει ακράδαντα για την υπομονή της, την επιμονή της, την τελειομανία της και προπάντων για την αγάπη της για την τέχνη.
Προσέγγισε το θέμα με ιδιάζοντα ανατομικό και ψυχογραφικό βάθος που θα έλεγε κανείς ότι σε κάποια σημεία του έργου έδινε τη βεβαιότητα του επικού στην αισθητική του μορφή.
Η υλοποίηση της παράστασης αυτής ήταν κοινωνικά διδακτική στην πρόθεσή της με αέρα κοινωνικών εντάσεων, καλπάζουσες εξελίξεις και συνταρακτικές συγκρούσεις που άγγιζαν την ψυχή του θεατή.
Το στήσιμο της δράσης δεν έγινε με θορυβώδεις τρόπους, άλλωστε το θέμα του έργου δεν το επέτρεπε. Απαλά αλλά ταυτόχρονα με έντονη ηρεμία οι ηρωίδες του έργου ξετύλιξαν τις προσωπικές τους ιστορίες.
Η μέθοδος απλή αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά δύσκολη: η μαιευτική Σωκρατική μέθοδος. Οι ιστορίες κυλούσαν ήρεμα σαν το νερό στο ρυάκι και δεν σε εξέπλητταν· ήταν σαν να τις περίμενες.
Είναι μία παράσταση που αφενός τολμά να προβάλλει τις ασχημοσύνες των ηρωίδων και αφετέρου με υπέροχο μυσταγωγικό τρόπο τους προσφέρει την κάθαρση στο λουτρό-χαμάμ όταν ρίχνουν με τα τελετουργικό τρόπο το καθαρτήριο νερό πάνω τους, σα να βαπτίζονται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και καθαρές “σαν έτοιμες από καιρό, σα θαρραλέες” είναι έτοιμες για την εξομολόγηση τους!
Οι ηθοποιοί (σ.σ. Έφη Διαμαντοπούλου, Φελίσια Κάκκου, Κατερίνα Ζαχαράκη) μιλάνε και ακούνε την ίδια γλώσσα με την σκηνοθέτιδα πράγμα σπάνιο, ειδικά για ερασιτέχνες ηθοποιούς και μπράβο τους!
Καταφέρνουν να μπουν στο βάθος του δράματός τους και του σχήματος των χαρακτήρων τους.
Η επιτυχία τους οφείλεται πηγαίο ταλέντο τους, στη σκηνοθετική δύναμη, στα κοστούμια, στα σκηνικά, στον φωτισμό, στη μουσική.
Η καλή σκηνοθέτιδα οφείλει πολλά στις ηθοποιούς της πού ήταν συμπαίκτριές στη σοβαρή ερμηνευτική διάσταση και εμβάθυνση του κοινωνικού θέματος πέρα από τα κοινωνικά ειωθότα και ηθικά εσκαμμένα.
Η παράσταση υλοποιείται με απλότητα, αμεσότητα, αφοπλιστική αλήθεια τόση που αξίζει κανείς να δει και όχι μόνο μία φορά την παράσταση!
Μπράβο σε όλους σας!
Η φιλόλογος
Κατερίνα Γριβοπούλου
