Σε μια από τις πιο όμορφες και αγνές παραλίες του νομού μας, στο Διόνι, εκεί όπου ο Αχελώος συναντά το Ιόνιο, εδώ και επτά χρόνια χτίζεται βήμα-βήμα ένα παράδειγμα ήπιας, δημιουργικής, βιώσιμης ανάπτυξης. Μια πρωτοβουλία πολιτών, χωρίς εμπορικές σκοπιμότητες, έδωσε πνοή σε έναν τόπο άγνωστο ακόμα και πολλούς ντόπιους, μετατρέποντάς τον σε σημείο αναφοράς για τους φίλους του kitesurf σε όλο τον κόσμο.
Χάρη σε αυτή την προσπάθεια, η παραλία απέκτησε φήμη, ζωή και κατεύθυνση. Αθλητές από κάθε ήπειρο επισκέπτονται τον τόπο μας, για έξι και πλέον μήνες τον χρόνο, όχι για να καταναλώσουν, αλλά για να ζήσουν μέσα στη φύση, με σεβασμό, με ήθος, με έμπνευση. Τα φεστιβάλ kitesurf που οργανώνονται κάθε καλοκαίρι συνδυάζουν αθλητισμό, ψυχαγωγία για παιδιά, πολιτισμό και συνάντηση ανθρώπων – χωρίς σκουπίδια, χωρίς φασαρία, χωρίς αλλοίωση της φύσης. Αντίθετα, οι ίδιες οι δράσεις βοήθησαν την περιοχή να προστατευτεί από άλλου τύπου ασύδοτες παρεμβάσεις και να αποκτήσει ταυτότητα.
Και όμως. Ένα αυτοσχέδιο κιόσκι από ξύλο και φύλλα φοινικόδεντρου, το οποίο βρήκαμε και συντηρήσαμε μόνο και μόνο για να προσφέρει σκιά και καταφύγιο από τον άνεμο στους επισκέπτες, κινδυνεύει να κατεδαφιστεί ύστερα από καταγγελία και εισαγγελική εντολή. Γιατί; Επειδή ο νόμος δεν είναι ξεκάθαρος. Όχι επειδή υπήρξε πραγματική βλάβη. Όχι επειδή απειλείται η άγρια ζωή – η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έχει αυξηθεί στην περιοχή όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά επειδή κάποιοι επιμένουν να βλέπουν το καλό ως ενοχλητικό. Επειδή κάποιοι εχθρεύονται την εξωστρέφεια. Επειδή υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που δεν θέλει να ανθίσει τίποτα το αυθεντικό, το δημιουργικό, το ελεύθερο.
Σε έναν τόπο όπου η εγκατάλειψη θεωρείται κανονικότητα και η πρωτοβουλία ύποπτη, η σκιά ενός κιόσκι είναι πιο επικίνδυνη από την εγκατάλειψη μιας ολόκληρης ακτογραμμής. Και η φιλοξενία ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο θεωρείται απειλή, όχι ευκαιρία.
Αναρωτιέμαι: είναι δυνατόν, στις μέρες μας, να θεωρείται επιλήψιμο να προσφέρεις σκιά σε μια παραλία που ούτε κατειλημμένη είναι, ούτε απαγορευμένη, ούτε κατεστραμμένη; Είναι δυνατόν να καταστρέφεται ένα παράδειγμα που θα έπρεπε να γίνει πρότυπο; Είναι δυνατόν, αντί να ενισχύσουμε τέτοιες πρωτοβουλίες, να τις τιμωρούμε;
Ούτε πολυτελείς εγκαταστάσεις, ούτε τσιμέντο, ούτε παρανομία. Μόνο φυσικά υλικά, μόνο ανοιχτότητα, μόνο αγάπη για τον τόπο.
Καλούμε τους τοπικούς και θεσμικούς φορείς να δουν πέρα από τις καταγγελίες και να σταθούν στο ουσιαστικό ερώτημα: τι ανάπτυξη θέλουμε; Θέλουμε μια ανάπτυξη που φέρνει επισκέπτες χωρίς να πληγώνει τη φύση ή μια στείρα τυπολατρία που διώχνει ό,τι ζωντανό έχει απομείνει;
Ίσως ήρθε η ώρα να προστατέψουμε και τη σκιά – όχι από τον ήλιο, αλλά από τη μικροψυχία.
Ο Νεοσύστατος Σύλλογος Αετοσανίδας Δυτικής Ακτής θα κινηθεί με σοβαρότητα και απόλυτο σεβασμό στη νομιμότητα, αναζητώντας διαύλους διαλόγου με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, υπηρεσίες και υπουργεία, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι πολίτες αυτής της χώρας μπορούν να απολαμβάνουν τα βασικά: σκιά, προστασία, ελευθερία, αθλητισμό. Και ότι μια δραστηριότητα ήπιου ναυταθλητισμού, που έχει αποδείξει τη συμβολή της στην τοπική ανάπτυξη και στην εξωστρέφεια της περιοχής, δεν θα θυσιαστεί στον βωμό της παρερμηνείας ή της στείρας γραφειοκρατίας.
Είμαστε σίγουροι πως οι πολιτικές αρχές της χώρας, αλλά και του τόπου μας – της Περιφέρειας και του Δήμου – θα σταθούν δίπλα μας και θα στηρίξουν έμπρακτα μια προσπάθεια που δεν ζητά τίποτε άλλο παρά το αυτονόητο: να συνεχιστεί μια ήπια, φιλική προς το περιβάλλον δραστηριότητα, που τιμά τη φύση, ενισχύει την τοπική κοινωνία και προβάλλει με θετικό τρόπο την πατρίδα μας διεθνώς.
Χρήστος Διαμαντόπουλος
Πρόεδρος Αετοσανίδας Δυτικής Ακτής
