Μπορεί λόγω της απλής αναλογικής και της πολιτικής εκκεντρικότητας που δημιουργείται από τον ευρύτερο παραλογισμό της πανδημίας να δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό μείγμα που θα λειτουργήσει «ανορθόδοξα» στην διαμόρφωση του πολιτικού χάρτη στις επόμενες εκλογές;
Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολη. Πάραυτα απασχολεί αρκετούς πολιτικούς αναλυτές υπό ποιες συνθήκες θα οδηγηθούμε στις πρώτες κάλπες με την απλή αναλογική. Στον δρόμο για τις επόμενες κάλπες – όποτε κι αν διεξαχθούν – είναι βέβαιο ότι δεν πάμε με τα δεδομένα του 2019. Υπάρχουν αρκετοί αστάθμητοι παράγοντες οι οποίοι δεν αποτυπώνονται με ευκρίνεια στις δημοσκοπήσεις που γίνονται αυτό το διάστημα. Ο παράγοντας – κλειδί είναι κατά κοινή ομολογία η πανδημία και η διαχείρισή της σε όλα τα επίπεδα. Η δυσαρέσκεια στη λαϊκή βάση είναι δεδομένη, αλλά πρακτικά δεν έχει εκφραστεί με κάποιο τρόπο προκειμένου να αποτυπωθεί σε νούμερα.
Συνεπώς αυτή η «βουβή» δυσαρέσκεια μπορεί να λειτουργήσει απρόβλεπτα πίσω από το παραβάν με έντονα αντιπολιτικά – αντισυστημικά στοιχεία… Επίσης κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο αυτή η βουβή δυσαρέσκεια να αποκτήσει κάποια στιγμή και συγκεκριμένη πολιτική έκφραση. Να μην μείνει δηλαδή μόνο ως αρνητική – απορριπτική ψήφος.
Θυμίζω ότι κάπως έτσι την περίοδο των μνημονίων ξεπήδησαν διάφορα πολιτικά σχήματα και μορφώματα τα οποία στηρίχθηκαν ακριβώς σε αυτής της μορφής την απορριπτική ψήφο. Τρανό παράδειγμα η γέννηση της Χρυσής Αυγής, αλλά και ευρύτερα η πολυδιάσπαση τόσο της δεξιάς, όσο και της σοσιαλδημοκρατίας σε μικρότερους σχηματισμούς (ΛΑ.Ο.Σ, Ένωση Κεντρώων, ΔΗΜ.ΑΡ. κλπ).
Με τα σημερινά δεδομένα της πανδημίας και της οικονομίας οι εκλογές θα εκτινάξουν το τσουνάμι εναντίον του πολιτικού συστήματος γενικότερα. Συνεπώς, κάνοντας μια προβολή σε μέλλοντα χρόνο θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε:
- Πότε θα ελεγχθεί υγειονομικά η πανδημία προκειμένου η ζωή των πολιτών να επιστρέψει σε μια σχετική ομαλότητα.
- Πότε η οικονομία θα επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης, χωρίς πληθωρισμό, χωρίς ακραία ακρίβεια, χωρίς ενεργειακή φτώχεια.
Αν δεν λυθούν τα παραπάνω ο πολιτικός ανορθολογισμός πρέπει να θεωρείται δεδομένος στις κάλπες. Αν συνεχιστούν αυτές οι συνθήκες είναι σχεδόν απίθανο η ΝΔ να καταφέρει να διατηρήσει το προβάδισμα που εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις. Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει ποτέ να επιτύχει την πολιτική ανατροπή που επιθυμεί. Πιο πιθανό είναι να συρρικνώσει ακόμα περισσότερο τα ποσοστά του.
Υπό ακραίες συνθήκες πίεσης η εκλογική βάση είναι πολύ πιθανό να αναζητήσει ένα «νέο τιμωρό» του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και αυτό οφείλουν να το λάβουν σοβαρά όλοι οι πολιτικοί παίκτες αυτής της περιόδου.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό λέγαμε ότι το διακύβευμα των εκλογών θα είναι η πολιτική σταθερότητα και άρα η καθαρή αυτοδυναμία. Πολύ φοβάμαι ότι όσο περνά ο χρόνος το διακύβευμα είναι άλλο. Να αποφύγουμε αυτό που οι αστρονόμοι ονομάζουν «χωροχρονική ανωμαλία».
