Πέρασαν πλέον σαράντα τέσσερα χρόνια. Και όμως αυτά τα 21 αδικοχαμένα παιδιά που έφυγαν από τη ζωή στην τραγωδία της Θύρας 7 το 1981 και δεν θα ξεχαστούν ποτέ.
Ο πόνος πολλές φορές μοιάζει και είναι βουβός. Το κλάμα δεν έχει στεγνώσει ακόμα. Η απώλεια είναι τεράστια. Από αυτές που δεν μπορεί να διαχειριστεί κανείς. Πόσο μάλλον οι οικογένειες που έχασαν τότε τους δικούς τους ανθρώπους.
Πολλά χρόνια πριν από τον χαμό του Άλκη – που σόκαρε και τον ποδοσφαιρικό κόσμο και όλη την ελληνική κοινωνία – ήταν άλλα νέα παιδιά που έχασαν επίσης άδικα τη ζωή τους. Άδικα και τόσο απρόσμενα. Που κόπηκε το νήμα της ζωής τους σε μία ημέρα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ημέρα χαράς. Ημέρα γιορτής.
Ήταν πριν από 44 χρόνια, την 8η Φλεβάρη 1981, σε μία ημέρα που δεν θα ξεχάσει κανείς. Είναι κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Που βέβαια κανείς δεν ξεχνά αυτά τα παιδιά, που έφυγαν από τη ζωή ανήμερα μίας εμφατικής νίκης με την ΑΕΚ.
Ο Ολυμπιακός είχε τότε στη βασική του 11άδα τους Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο. Επικράτησε με το επιβλητικό και ευρύ 6-0 της ΑΕΚ, όμως εκείνο που έγινε μετά δεν θα το χωρούσε ανθρώπινος νους. Δεν μπορούσε να το πιστέψει κανείς. Όλο αυτό το σοκ που θα ερχόταν. Όλα αυτά που θα συνέβαιναν.
Τότε ήταν που ο κόσμος του Ολυμπιακού άρχισε να φεύγει βιαστικά πριν τελειώσει ο αγώνας για να βγει έξω από το γήπεδο. Ο προορισμός του ήταν να βρεθεί έξω από τη Θύρα 1, απ’ όπου οι παίκτες θα αποχωρούσαν μετά το παιχνίδι για τα σπίτια τους. Ο κόσμος είχε τη χαρά και την προσμονή για να πανηγυρίσει. Κάποιοι ήθελαν να δουν και από κοντά τους παίκτες. Να τους αγκαλιάσουν και να πανηγυρίσουν όλοι μαζί. Η πόρτα της Θύρα 7 ήταν – δυστυχώς – μισάνοιχτη.
Κάποιος γλίστρησε και μετά όλοι άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. Πολλοί τραυματίες και είκοσι ένας νεκροί. Ένας τραγικός απολογισμός. Μία… μαύρη ημέρα. Μία ανείπωτη τραγωδία. Η πιο μεγάλη ever στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τον ελληνικό αθλητισμό. Και συνάμα και η πιο μεγάλη για την οικογένεια του Ολυμπιακού και τον κόσμο του. Τα παιδιά αυτά που θα στέκονται πάντα στα 21 μαύρα καθίσματα που έχουν τοποθετηθεί στο νέο στάδιο.
Οι 21 αυτές αδικοχαμένες ψυχές ήταν οι: Παναγιώτης Τουμανίδης, 14 ετών (ο πιο μικρός σε ηλικία), Κώστας Σκλαβούνης, 16, Ηλίας Παναγούλης, 17, Γεράσιμος Αμίτσης, 18 – οπαδός της ΑΕΚ, Γιάννης Κανελλόπουλος, 18, Σπύρος Λεωνιδάκης, 18, Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19, Νίκος Φίλος, 19, Γιάννης Διαλυνάς, 20, Βασίλης Μάχας, 20, Ευστράτιος Λούπος, 20, Μιχάλης Κωστόπουλος, 21, Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23, Σπύρος Ανδριώτης, 24, Κώστας Καρανικόλας, 26, Μιχάλης Μάρκου, 27, Κώστας Μπίλας, 28, Αναστάσιος Πιτσόλης, 30, Αντώνης Κουρουπάκης, 34, Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34 και Δημήτριος Αδαμόπουλος, 41.
Ένα από αυτά τα 21 παιδιά ήταν φίλος της ΑΕΚ και μέσα στις αδικοχαμένες αυτές ψυχές υπήρχε και ένα νεαρό κορίτσι. Η Ζωγραφούλα. Αυτά τα παιδιά έγιναν άγγελοι στον ουρανό. Και αυτά τα ονόματα διαβάζονται πάντα με λυγμούς και πνιχτή από τη συγκινησιακή φόρτιση φωνή. Είναι η στιγμή που δεν μπορεί να αντέξει κανείς από τη συγκίνηση και τη στεναχώρια. Η στιγμή που ακούγονται αυτά τα ονόματα.
Ο κόουτς Μεντιλίμπαρ μάλιστα από την πλευρά του ανέφερε για αυτήν την τραγωδία: «Μου έχουν μιλήσει οι άνθρωποι της ομάδας για την τραγωδία της Θύρας 7. Είναι κάτι πολύ λυπηρό: μετά από μία τόσο μεγάλη νίκη τόσος κόσμος να χάνει την ζωή του αντί να μπορεί να γιορτάσει την χαρά του. Είναι πολύ συγκινητικό το γεγονός πως ακόμα μετά από τόσα χρόνια δεν τους έχει ξεχάσει κανείς. Τα συνθήματα των οπαδών μας τους αναφέρουν συνεχώς και όλοι τους θυμούνται ακόμα. Αυτό που έγινε δεν μπορεί να ξεχαστεί και οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ».
Το χρονικό της τραγωδίας
17:03: Κάποιοι αστυνομικοί βγάζουν ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο αυτός ο κόσμος αποχωρεί από το σημείο.
17:15: Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και με πάνω από 10 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο Τζάνειο στον Πειραιά και ενώ έχει σημάνει μία γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία.
17:29: Αρκετοί φίλαθλοι συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο γεμάτοι αγωνία και περιμένοντας να μάθουν κάτι. Έστω μία μικρή πληροφορία.
17:49: Τα τηλεοπτικά δίκτυα εκείνης της εποχής (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός (και ενώ τα πρώτα δελτία μιλούσαν – αρχικά – για 19 νεκρούς και μετά αναφέρθηκε ο αριθμός των 21), κάνοντας έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, προκειμένου να βοηθήσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.
18:19: Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ. Τσουκαντάς και κ. Αποστολάτος. Υπάρχουν εντολές για ακόμα πιο μεγάλη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών.
18:29: Το Κέντρο Άμεσης Δράσεως ζητάει από τα πληρώματα των περιπολικών και τους αστυνομικούς εθελοντές αιμοδότες να σπεύσουν στα δύο νοσοκομεία. Πάρα πολλοί είναι οι αστυνομικοί που επίσης προσφέρουν αίμα, για το οποίο υπήρχε πολύ μεγάλη ανάγκη.
18:49: Στο Τζάνειο πηγαίνει ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης. Το ίδιο κάνει και ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής και το ίδιο κάνουν και ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας αλλά και παράγοντες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ.
19:00: Με εντολή του διευθυντή του ΚΑΒ κ. Καραβά ζητείται να τεθεί σε επιφυλακή και το ΚΑΤ, προκειμένου να δεχτεί τραυματίες που έχουν ανάγκη νευροχειρουργικής επεμβάσεως.
19:14: Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο. Θέλουν να μάθουν τα ονόματα των νεκρών παιδιών και των τραυματιών. Ψάχνουν τους δικούς τους ανθρώπους και τις ανάλογες απαντήσεις.
19:30: Πολύ μεγάλη είναι η προσέλευση γιατρών και αιμοδοτών και ενώ δεκάδες γυναίκες και γονείς λιποθυμούν από την αγωνία.
19:40: Ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κ. Ράλλη, ο οποίος με τη σειρά του δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα και ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή.
19:45: Χρειάζεται να… μπλοκάρουν το Τζάνειο δυνάμεις των ΜΑΤ προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες.
20:00: Πάρα πολύ δύσκολες πλέον οι στιγμές. Σκηνές αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στο Τζάνειο από τους συγγενείς. Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Πρόκειται για τους Γιάννη Κανελλόπουλο, Γιάννη Διαλυνά και Βασίλη Μάχα. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι και ο αριθμός των νεκρών φτάνει τους 21.
20:15: Οι αστυνομικοί του 7ου αστυνομικού τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στη Θύρα 7, αναζητώντας τις αιτίες του τραγικού συμβάντος. Για να δουν το τι συνέβη.
20:29: Στο Τζάνειο μεταβαίνει ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης.
20:30: Οι σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και το ΚΑΤ. Γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους συγγενείς δεν αντέχουν και λιποθυμούν.
20:49: Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική & ενώ παράλληλα σε ένδειξη πένθους έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους.
21:00: Γύρω στα 300 με 400 άτομα με άγριες διαθέσεις προσπαθούν να μπουν στο στάδιο Καραϊσκάκη και να βρουν τους υπεύθυνους για να πάρουν απαντήσεις. Απομακρύνονται από μια διμοιρία των ΜΑΤ.
21:15: Ο διοικητής του Τζανείου κ. Απέργης βγαίνει στον διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του νοσοκομείου γιατί εμποδίζουν με την παρουσία τους την κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων & ενώ εκκλήσεις για τον ίδιο λόγο γίνονται και από τα τηλεοπτικά και τα ραδιοφωνικά δίκτυα.
22:00: Ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται σιγά – σιγά από τα δύο νοσοκομεία.
22:07: Οι μαρτυρίες που συγκλονίζουν και είναι τρομερές αλλά και… ανατριχιαστικές. Είναι πολλές και θα προκύψουν και άλλες μέσα στα επόμενα χρόνια. Μαρτυρίες όπως τα λόγια του 18χρονου τότε, Ηλία Λύτρα, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που έπεσαν στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 και ως εκ τούτου χτύπησε: «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα… εκατό»…
Όσα χρόνια και να περάσουν αυτά τα παιδιά θα τα έχουν στη μνήμη τους όλοι. Θα τα θυμούνται όλοι και φέτος, στα 100 χρόνια της ομάδας. Αυτά τα παιδιά που χάθηκαν στην τραγωδία της Θύρας 7.
gazzetta.gr
