Κάτσε λίγο, κάτσε να τα βάλουμε κάτω να δούμε που πάμε γιατί η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο αλλόκοτη. Δεν ξέρω αν πρέπει να τη χαρακτηρίσω άσχημη, άδικη, βρώμικη, καλή, ελπιδοφόρα. Ή μάλλον λάθος… Όχι δεν ξέρω αλλά δεν θέλω γιατί έτσι είναι σαν να παίρνω θέση. Οπότε ας κάνουμε απλή καταγραφή της κατάστασης που επικρατεί στο Αιτωλικό, ενάμιση μήνα μετά το περιβόητο “άνοιγμα” της εστίασης.
Οι “παίκτες”
Είμαστε στην εποχή που ο χψ τύπος ή τύπισσα(για να υπάρχει δικαιοσύνη ανάμεσα στα δύο φύλα) ζει και αναπνέει μέσα σε ένα πρακτορείο του ΟΠΑΠ. Προφανώς ο τζόγος και ο στοιχηματισμός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει εις τον αιώνα των αιώνων, αμήν! Εδώ όμως έχουμε ένα νέο είδος παιξίματος. Ρίχνει ο άλλος ένα πενηντάρικο(όχι χάρτινο, δεν είμαστε στο Μόντε Κάρλο) για μία κλήρωση στο Κίνο. Κερδίζει ένα δίφραγκο. Τι κάνει στη συνέχεια;
Πάει και αγοράζει μία μπύρα με κάτω από ένα ευρώ, του μένουν δηλαδή άλλα δύο πενηντάλεπτα στη χειρότερη περίπτωση. Ξαναπαίζει δύο κληρώσεις των πενήντα λεπτών αλλά επειδή κανείς δεν μπορεί να κερδίσει το μηχάνημα, παίρνει πίσω ένα ευρώ, ξαναπαίζει άλλη μία κλήρωση των πενήντα και αγοράζει κάτι άλλο με το έξτρα πενηντάρικο. Ή ακόμα χειρότερα πάει να πάρει και πάλι μπύρα από το ίδιο μέρος που την πήρε και πριν αλλά αυτή τη φορά του λείπουν λίγα λεπτά. Και ξεκινάει αυτή η ριμάδα η διαπραγμάτευση λες και είμαστε σε παζάρι στη Μέση Ανατολή. Και αποτέλεσμα αυτού είναι να ανεβαίνουν οι παλμοί και οι πιέσεις και να πως χαλάει η μέρα κάποιου ανθρώπου. Από τον “παίκτη“…
Και αν μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι να βγάζουν… όχι, λάθος, να ανακυκλώνουν από τον ΟΠΑΠ ένα ευρώ κάθε φορά, τότε να είστε σίγουροι φίλοι μου οτι θα έκαναν αυτό το πράγμα όλη μέρα. Κλήρωση των πενήντα και μία μπύρα, κλήρωση των πενήντα και μία μπύρα, κλήρωση των πενήντα και μία μπύρα. Η συγκεκριμένη κατάσταση ξεκίνησε στα… χασομέρια της καραντίνας και συνεχίζεται μέχρι τώρα που γράφω το κείμενο. Προβλέπω οτι δύσκολα θα αλλάξει… Γιατί το ζήτημα δεν είναι το πενηντάλεπτο που “κερδίζει” από τον ΟΠΑΠ αλλά το οτι ακόμα και να κερδίσει τάλιρο ή δεκάρικο, πάλι το ίδιο πράγμα θα κάνει. Και όχι επειδή είναι “καμένος” αλλά επειδή αυτόν τον τρόπο ζωής διάλεξε αυτήν την εποχή.
Οι “εξοδούχοι-επιδοματούχοι”
Αυτό το νέο είδος ανθρώπου που υπάρχει σε όλη την Ελλάδα, δεν θα μπορούσε λοιπόν να απουσιάζει από το Αιτωλικό. Τι είναι ο “εξοδούχος-επιδοματούχος“; Είναι αυτός ο οποίος βγαίνει από το σπίτι του μόνο τις τελευταίες μέρες του μήνα με σκοπό να πάει μέχρι το ΑΤΜ της τράπεζας και να δει/πάρει τα λεφτά από τον λογαριασμό του. Λεφτά όχι από τη δουλειά του φυσικά αλλά από το επίδομα το οποίο του δίνει το κράτος κάθε μήνα για να μπορέσει να ζήσει. Ή τελοσπάντων για να κοροϊδέψει τη ζωή οτι συμμετέχει και αυτός σε κείνη.
Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι στις μεγάλες πόλεις τείνουν να γίνουν η τραγική πλειοψηφία, εμφανίζονται στην κοινωνία μετά τις 25 κάθε μήνα και για τρεις με πέντε μέρες κυκλοφορούν στα μαγαζιά, στην τράπεζα, στο δρόμο. Κι ύστερα χάνονται και πάλι για τέσσερις βδομάδες μέχρι την επόμενη… φόρτιση της βιολογικής τους μπαταρίας από την κυβέρνηση. Ένας μίζερος κύκλος χωρίς σταματημό και χωρίς ίχνος αισιοδοξίας. Αυτό το είδος ανθρώπου έχει καιρό που εμφανίστηκε στα μέρη μας και όπως φαίνεται δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει σύντομα, μπορεί να είμαι και γω, μπορεί κι εσύ, κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Και η λίστα με τους υποψήφιους “εξοδούχους-επιδοματούχους” ολοένα και μεγαλώνει…
Οι “ζαμανφουτίστες”
Οι ρέμπελοι του τόπου -κάθε ηλικίας- που έχουν να δουλέψουν από την αρχή του κόσμου και για κάποιο μαγικό λόγο είναι στα καφενεία με μια μπύρα στο χέρι και την απαίτηση για μεζέ όποτε τους καπνίσει. Οι συνταξιούχοι που δεν έχουν όρεξη για τίποτα άλλο εκτός από έναν καφέ το πρωί ή το απόγευμα και μετά ξανά στο σπίτι. Οι… καταστροφολόγοι που επιθυμούν την παράταση της πανδημίας, το ξεκίνημα θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, μεγάλο σεισμό που θα μηδενίσει το “κοντέρ” και όλα θα ξαναρχίσουν από την αρχή. Τα θέλουν όλα αυτά για να συνεχίσουν να παίρνουν τις επιστρεπτέες προκαταβολές, για να μην πληρώνουν νοίκι για τις επιχειρήσεις τους και να έχουν τις όποιες ελαφρύνσεις μπορούν να έχουν λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης.
Δεν έγραψα τις παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων για να κρίνω αρνητικά ή όχι την κατάσταση. Δεν με ένοιαζε αυτό, άλλωστε σίγουρα το έχουμε ξανακάνει σε κάποιο προηγούμενο κείμενο και αν είμαστε καλά στην υγεία μας, ψυχική και σωματική, τότε θα το ξανακάνουμε. Ο λόγος που έγραψα το κείμενο είναι για να σας παρουσιάσω την εικόνα του Αιτωλικού εδώ και ενάμιση μήνα περίπου. Να μάθετε, όσοι είστε μακριά και δεν γνωρίζετε, τι θα συναντήσετε αν έρθετε αυτή τη στιγμή στο νησί μας.
Υ.Γ.1. Τα κουνούπια κατάφεραν για ακόμα μία χρονιά να επικρατήσουν απέναντι στους ανθρώπους. Παρά τις φωνές, παρά τις προειδοποιήσεις, παρά τα ψέματα της δημοτικής αρχής οτι όλα θα πάνε καλά, παρά το άκυρο ψέκασμα πάνω από αγροτικό αυτοκίνητο και μακριά από τις φωλιές των κουνουπιών απλά για την εικόνα και μόνο. Κουνούπια – Αιτωλικό (πάλι) 1-0
Υ.Γ.2. Οι παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων αποτελούν εκείνους που υπάρχουν σήμερα στο Αιτωλικό και μπορείς να τους δεις έξω από τα σπίτια τους, έστω και υπό προϋποθέσεις -σε μια κατηγορία-. Οι υπόλοιποι κάτοικοι του τόπου αγνοούνται από το Νοέμβριο και μετά…
ΠΗΓΗ:https://etoliko.gr/2021/06/16/to-etoliko-allakse/
