Τέσσερις λέξεις τέσσερις μαχαιριές.
Μία μικρή φράση, μία μεγάλη μαχαιριά από τους πολίτες, στο σύνολο του πολιτικού και αυτοδιοικητικού συστήματος της χώρας μας.
Μία μαχαιριά και στους συνεπείς και στους ασυνεπείς.
Και στους επαγγελματίες πολιτικούς-αυτοδιοικητικούς και στους οραματιστές.
Και σε εκείνους που έχουν σταθερό ιδεολογικό στίγμα και στους ευκαιριακά αλλάζοντες πολιτικά στρατόπεδα, τους γνωστούς “γυρολόγους” για λόγους πολιτικής επιβίωσης και προσωπικής ανέλιξης
Είναι όμως όλοι το ίδιο, ή υπάρχουν και “φωτεινές” εξαιρέσεις, όπου η προσωπική και η συλλογική διαδρομή του καθενός, δίνει την απάντηση στην ερώτηση;
Η γνωστή σε όλους φράση, όλοι το ίδιο είναι προέρχεται, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, από το ίδιο το σώμα των πολιτικών! Με πολιτική χυδαιότητα, τερατώδη ψέματα, “άγαρμπες” προσφωνήσεις, “γαλλικές” εκφράσεις πεζοδρομίου, απύθμενο πολιτικό θράσος και συμψηφισμό ευθυνών. Αρκετοί πολιτικοί εξακοντίζουν φαρμακερά βέλη εκατέρωθεν, αδιαφορώντας για την “έκθεση” του δικού τους πολιτικού χώρου.
Για να διασώσουν το δικό τους “πολιτικό σαρκίο“, δεν διστάζουν να ενοχοποιήσουν τους αντιπάλους τους ότι κάνανε και αυτοί τα ίδια.
Η Ταμπέλα όλοι το ίδιο είναι, όλοι στο ίδιο τσουβάλι, εξισώνει άδικα αρκετούς από τους νέους πολιτικούς.
Οι πολίτες νιώθουν ανήμποροι να αλλάξουν το σύστημα και προτιμούν την αποχή από τις εκλογές, πιστεύοντας έτσι, ότι εκδικούνται το σύστημα ενώ διακυβεύεται το αύριο, το δικό τους και των παιδιών τους.
Αφήνουν το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα να τους “πνίξει“!
Ήρθε ο καιρός να “γκρεμίσουμε” το αδιαπέραστο τείχος, όλοι το ίδιο είναι και να περάσει το πολιτικό σύστημα στην άλλη πλευρά, την πλευρά της εμπιστοσύνης και της έμπνευσης των αρνητών πολιτών, μπολιάζοντας τους με τη θεωρία ενός υγιούς πολιτικού συστήματος, με την πράξη!
Άρθρο του Ελευθέριου Σιαπλαούρα Πολιτικού Μηχανικού MSc, MBA
