«Στις 20 Νοεμβρίου του 1989,ο Οργανισμος Ηνωμενων Εθνων (ΟΗΕ)σε γενική συνέλευση του, υιοθέτησε και υπέγραψε τη σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού. Από τότε μέχρι σήμερα κάθε χρόνο τιμάται η παγκόσμια ημέρα δικαιωμάτων του παιδιού μια ημέρα αφιερωμένη στα παιδιά όλου του κόσμου».

Με αφορμή λοιπόν, αυτήν την ημέρα θα ήθελα να αναφερθώ στα δικαιώματα που κατέχει κάθε παιδί από τη στιγμή της γέννησης του. Τα παιδιά, είναι αναμφίβολα τα πιο αθώα και αγνά ανθρώπινα πλάσματα και μέσα από αυτά μπορούμε και εμείς οι ενήλικες να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι ,για αυτό οφείλουμε να τα προστατεύουμε. Το κάθε παιδί που είναι στη γη έχει δικαίωμα η ζωή του να είναι αξιοπρεπής.Τα παιδιά έχουν φωνή και δεν είναι αναγκασμένα να δέχονται καμία είδους απειλή σχετικά με την ζωή τους όπως για παράδειγμα η ενδοοικογενειακή βία ή ο σχολικός εκφοβισμός ή ο ρατσισμός η σεξουαλική κακοποίηση είτε οι κακίες συνθήκες διαβίωσης.

Επειδή ακριβώς, τα παιδιά ηλικιακά είναι μικρά και δεν μπορούν να αναμετρηθούν ούτε σωματικά ούτε λεκτικά με κάποιον ενήλικα δεν συνεπάγεται ότι δεν οφείλουμε να τα σεβόμαστε και να τα υπερασπιζόμαστε. Σαφώς, η υποχρέωση των κηδεμόνων είναι να προσφέρουν στο παιδί καλές συνθήκες διαβίωσης όπως στέγη, φαγητό και ρουχισμό αλλά και ψυχαγωγίας όπως δραστηριότητες και παιχνίδια.

Έτσι, η οικογένεια ως πρώτη μορφή κοινωνικοποίησης έχει ως κύριο στόχο να τους μεταλαμπαδεύσει τις αξίες και την παιδεία που πρέπει να έχουν για την μετέπειτα ζωή τους. Από την άλλη, η υποχρέωση των εκπαιδευτικών ως δεύτερη μορφή κοινωνικοποίησης είναι να εκπαιδεύσει άρτια τους μαθητές και να τους κάνει ενάρετους και σωστούς πολίτες, ώστε να εξελιχθούν γνωστικά και κοινωνικά και να ενταχθούν ομαλά μέσα στο σύνολο. Επομένως, ένα παιδί έχει ανάγκη και τους δύο αυτούς αρωγούς για να γαλουχηθεί σωστά.

Θα κλείσω με μια φράση που, με βρίσκει σύμφωνη που είχε αναφέρει ο Μέγας Αλέξανδρος χιλιάδες χρόνια πριν αναφερόμενος στο δάσκαλο του τον φιλόσοφο Αριστοτέλη. Είχε αναφέρει «στους γονείς μου οφείλω το ζην στο δάσκαλο μου το ευ ζην»